Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Οταν γνωρισα τον Ντινο

Η παρακατω ιστορια ειναι το πρωτο κεφαλαιο ενος υπο εκδοση βιβλιου μου ( πρεπει πρωτα να τελειωσει ) . Το αφιερωνω στο Κωνσταντινο , τον Τζουλιαν , τη Λυδια και ολα τα παιδια που θα πιστεψουν οτι ο Ντινος υπαρχει και τα φροντιζει
Ολοι μας εχουμε αναρωτηθει καποια στιγμη στη ζωη μας αν υπαρχουν θαυματα . Η απαντηση παντα εξαρταται απο το ποιον θα ρωτησουμε . Αν ρωτησουμε ενα μεγαλο θα μας πει ή οτι δεν υπαρχουν ή κατι εξωφρενικο οπως εικονες που κινουνται , ο πρωτος αριθμος του λαχειου , ενα φοβερο αμαξι ή να κερδισει η αγαπημενη τους ομαδα το πρωταθλημα . Αν ρωτησεις ενα ερωτευμενο ζευγαρι θα κοιταξει ο ενας τον αλλο ενω αν ρωτησεις ενα παιδι θα σου πει για ενα καινουργιο παιχνιδι ή ενα σκυλακι που του πηρε η μαμα ενω αρχικα δεν το ηθελε .
Στη δικη μου ζωη τα θαυματα ηταν και ειναι καθημερινα παροντα . Προκειται για μικρα καθημερινα πραγματακια που οσο συνιθισμενα και αν φαινονται ειναι παντα μαγικα . Ειναι τα μικρα θαυματα που κανουν τη ζωη μας ομορφη . Ομως τα πραγματικα θαυματα αρχισαν να συμβαινουν οταν στη ζωη μου μπηκε ο Ντινος
Για οσους δεν τον ξερετε ο Ντινος ειναι ενας γιγαντιος λευκος συννεφολυκος . Τωρα αν ειστε μεγαλος θα γελασετε και θα με περασετε για γραφικο ή χαζουλη . Βεβαια αν ειστε παιδι θα με ρωτησετε με απορια τι ειναι ενας συννεφολυκος και που στο καλο τον βρηκα ....
Οι συννεφολυκοι , για οσους απο εσας δεν το ξερετε ζουν στα συννεφα , εξ’ ου και το ονομα τους . Πινουν νερο βροχης και τρεφονται με γλυκα ονειρα , φιλακια και αγαπη . Ειναι οι φυλακες οσων παιδιων πιστευουν σε μαγικα πλασματα και ιδιως στους συννεφολυκους , γιαυτο και ειναι αρκετα σπανιοι . Αγαπανε τα μικρα παιδια και ειναι συννιθισμενο φαινομενο να τραυματιζονται ή ακομα και να θυσιαζουν τη ζωη τους για τα παιδια που προστατευουν . Κοιμουνται πολυ λιγο και μονο οταν ειναι απολυτα σιγουροι οτι τα παιδια τους ειναι απολυτα ασφαλη . Οταν τα παιδια παιζουν , ταξιδευουν ή ειναι στο σχολειο θα τους δειτε , αν εχετε την μαγικη οραση , να κρυβονται σε ενα συννεφο , σε μια σκια , ή στα φυλλα ενος δεντρου ( ειπαμε οτι ειναι μαγικα πλασματα και μπορουν να κανουν μαγικα πραγματα ) . Τα ματια τους ειναι γαλαζια , η γουνα τους λευκη και απαλη σαν μεταξι . Τα δοντια τους ειναι κοφτερα και μεγαλα . Αν ειστε φιλος το στομα τους ειναι παντα χαμογελαστο ενω αν ειστε εχθρος αρκει για να σας παγωσει το αιμα .
Ο Ντινος μπηκε στη ζωη μου σε μια δυσκολη στιγμη .Μια απο εκεινες τις στιγμες που νοιωθουμε τα ονειρα μας να ξεθωριαζουν και την πιστη μας να κλονιζεται . Κατι τετοιες στιγμες μενουμε χωρις κουραγιο και αγωνιζομαστε λογω ενος πεισματος , σαν μια ανωτερη δυναμη να μην μας αφηνει να παραδωθουμε . Ενα τετοιο στεναχωρο βραδυ ηταν που γνωρισα τον Ντινο . Η στεναχωρια γεμιζε την καρδια μου και η κουραση βαραινε τα ακρα μου . Καθε φορα που σηκωνα τα ματια μου στον ουρανο ενα παραπονο με παρασερνε σαν ενας ορμητικος χειμαρος και τα δακρυα ετρεχαν βροχη . Για να ξεσκασω λιγο ειχα παει το πιστο μου σκυλακο μια βολτα στο παρκακι που ειναι κοντα στο σπιτι μου . Καποια στιγμη ενοιωσα τις δυναμεις μου να με εγκαταλειπουν και εκατσα στο γρασιδι της πλατειας . εβαλα τα χερια μου στο προσωπο και αφεθηκα στην κουραση μου .
Τοτε απο το πουθενα μια φωνη ακουστηκε απο πισω μου
- Πιστευεις στα θαυματα ; με ρωτησε .
Βγαινοντας απο το ληθαργο μου εψαξα να δω ποιος μου μιλησε αλλα δεν ειδα κανενα. Προς στιγμη νομισα οτι ειχα αρχισει να εχω παραισθησεις . Ομως η φωνη και παλι ρωτησε
- Τελικα πιστευεις στα θαυματα ή οχι ;
- Μαλλον ναι , απαντησα .
- Τοτε δες αυτο , ειπε .
Κοιταξα γυρω μου αλλα δεν ειδα τιποτα. Και τοτε ακουσα απο ψηλα , πανω απο τοκεφαλι μου ενα περιεργο ηχο . Ξεχασα να σας πω οτι οταν ξεκινησα τη βολτα με το σκυλακο μου εβρεχ καταρακτωδως . Ομως εκεινη τη στιγμη ενω εξω απο την πλατεια συνεχιζε να βρεχει μεσα στην πλατεια τα συννεφα ειχαν διαλυθει και ενα κομματι ουρανος γεματος αστερια ειχε ξεπροβαλλει . Και απο το καθαρο αυτο κομματι ουρανο περνουσε ενα τεραστιο κοπαδι χηνες σε σχηματισμο δελτα . Ηταν τοσο στοιχιμενες που τα φτερα τους σχεδον ακουμπουσαν ενω η ουρα της καθε μιας σχεδον ακουμπαγε στο κεφαλι της απο πισω της . Ηταν ενα μαγικο θεαμα ιδιατερα αν σκεφτει κανεις οτι λαβαινε χωρα στη μεση της Αθηνας μια ωρα μετα τα μεσανυχτα και δυο εβδομαδες πριν τα Χριστουγεννα που υποτιθεται οτι οι χηνες εχουν ηδη φυγει για τα ζεστα κλιματα .
-Απιθανο ε ; ειπε η φωνη πισω μου .
Σαν να βγηκα απο οενιρο εκεινη τη στιγμη . Τοτε προσεξα οτι γυρω μου μια πυκνη και ζεστη ομιχλη ειχε κρυψει το παρκακι και εκρυβε πληρως τα σπιτια αλλα και τα περισσοτερα δεντρα .Και μεσα απο την πυκνη αυτη ομιχλη ξεπροβαλε ο Ντινος . Μεγαλος , δυνατος και με την πιο γελαστη του εκφραση . Λογικα αν τον εβλεπε καποιος αλλος στο δρομο του θα το εβαζε στα ποδια . Εγω ομως επειδη ειχα ξανασυναντησει πολλες φορες στο παρελθον μαγικα πλασματα δεν τον φοβηθηκα . Απλα εντυπωσιαστηκα .
- Αμα το Μεγαλο Αφεντικο εχει κεφια ε ;
- Πραγματι , παραδεχτηκα . Ποιος εισαι ομως εσυ ; τον ρωτησα .
- Ξερεις , μου ειπε , οι χηνες αυτες που ειδες κουβαλανε χαμενα πραγματα . Δηλαδη οχι ακριβως χαμενα . Απλα πραγματα που μπορει να νομιζουμε οτι ειναι χαμενα αλλα Το Μεγαλο Αφεντικο μας τα εχει φυλαξει .
- Μηπως εχουν και το ρολοϊ που εχασα φετος το καλοκαιρι ; τυον ρωτησα αστιευομενος .
- Βλεπω οτι το κεφι σου εφτιαξε λιγο , παρατηρησε γελαστα . Χαιρομαι γιατι δεν σου παει η στεναχωρια . Ομως οχι φιλε μου . Οι χηνες δεν φυλανε τετοια πραγματα . Φυλανε οενιρα , επιθυμιες ,ιδεες , σκεψεις , αισθηματα και μερικα αλλα μαγικα πραγματακια . Σε λιγο καιρο θα σε επισκευτουν και σενα ξερεις .
- Για να μου φερουν κατι χαμενο ;
- Για να σου φερουν κατι καινουργιο . Οπως ολα τα μαγικα πραγματα που ερχονται οταν τα περιμενουμε λιγοτερο και τα χρειαζομαστε περισσοτερο . Εξαλλου το χαμενο στο εφεραν ηδη .
- Δηλαδη ; ρωτησα .
- Σου εφεραν την χαμενη ελπιδα το κουραγι και το χαμογελο .
- Σε αυτο εχεις δικιο , του ειπα γελωντας . Η καρδια μου ειναι πιο ελαφρια τωρα και μπορεσα μετα απο πολυ καιρο να δω τα αστερια χωρις παραπονο .
- Παρεπιπτοντως , ειπε , με λενε Ντινο και ειμαι ενας Συννεφολυκος .Για ανθρωπος με δεχτηκες πολυ ψυχραιμα και σαν να ημουν κατι το πολυ φυσικο . Περιεργο αυτο .
- Οχι και τοσο , απαντησα.. Αφενος δεν εισαι το πρωτο και νομιζω ουτε το τελευταιο μαγικο πλασμα που συναντω . Αφετερου ο Λυκος ειναι το πνευμα προστατης μου και το να βλεπω εναν μπροστα μου ειναι τιμη και ευλογια .
- Τοτε ετοιμασου για μπολικες απο δαυτες γιατι σε λιγο καιρο θα με βλεπεις τακτικοτατα λογω της αποστολης μου .
- Και ποια θα ειναι αυτη αν επιτρεπεται ; ρωτησα περιεργα .
- Φυλακας , μου απαντησε
- Δεν νομιζω οτι ουτε εγω ουτε η συζυγος μου ειμαστε τοσο σημαντικοι ωστε να χρειαζομαστε φυλαξη . Εκτος και αν προκειται να κερδισουμε τον πρωτο λαχνο των 50 εκατομυριων .
- Οχι εσας χαζε . Αλλον θα φυλαω .Αλλα δεν μπορω τωρα να σου αποκαλυψω ποιον .Ειναι μυστικο
- Οτι πεις φιλε Ντινο .
- Νομιζω οτι ειναι ωρα να γυρισω στα συννεφα , μου ειπε .
- Τοσο νωρις ; παραπονεθηκα
- Ναι αλλα συντομα θα τα ξαναπουμε . Και μεχρι τοτε κρατα ψηλα το κεφαλι . Ενταξει ;
- Εγινε αφεντικο !!!! του ειπα γελαστα .
Τοτε ο Ντινος μου γυρισε την πλατη και με ενα σαλτο χαθηκε στην ομιχλη η οποια σηκωθηκε σαν συννεφο ψηλα στον αερα . Μολις χαθηκε η ομιχλη η βροχη ξαναρχισε να πεφτει ορμητικη . Ο Ραντζα , ο σκυλακος μου , κλαψουριζε μουσκεμενος διπλα μου . Οπως διαπιστωσα ειχα γινει και εγω μουσκεμα και μια ματια στο ρολοϊ μου εδειξε οτι πρεπει να ειχε περασει τουλαχιστον μια ωρα .Γυρισαμε σπιτι τρεχοντας . Αλλαξα ρουχα , στεγνωσα το Ραντζακο και για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο κοιμηθηκα ησυχα και ευτυχισμενα . Στη συζυγο μου βεβαια δεν ειπα τιποτα . Βλεπετε αν και η ιδια ειναι ενα απο τα μαγικα πλασματα της ζωης μου δεν θα αναγνωριζε ενα αλλο μαγικο πλασμα ακομα και αν του πατουσε την ουρα και εκεινο την δαγκωνε στο ποδι .
Περασν σχεδον δυο μηνες απο εκεινο το βραδυ και ο Ντινος δεν ειχε ξαναφανει .Σε καθε μου βημα ομως ειχα την αισθηση οτι ηταν πισω και διπλα μου . Και τοτε μια βραδυα του Γεναρη , την ωρα που σχολαγα απο τη δουλεια μου τον ειδα να με περιμενει διπλα στο αυτοκινητο μου .
- Γεια σου φιλαρακο , μου φωναξε γελαστα ...
- Που χαθηκες ; τον ρωτησα .
- Εκπαιδευση φυλάκων . Αλλα τωρα δεν εχω χρονο να στα πω . Απο Μεθαυριο ομως θα τα λεμε σχεδον καθε μερα .
- Γιατι απο μεθαυριο ;
- Γιατι μεθαυριο θα μαθεις ποιον θα φυλαω χαζε !!!!
Αυτο μου φωναξε γελωντας και χαθηκε σε μια λαμψη . Κουρασμενος καθως ημουν δεν εδωσα σημασια και γυρισα σπιτι . Η μεθεπομενη , ηταν μια μαγικη και χιονισμενη μερα στην καρδια της οποιας εμαθα οτι στη ζωη μου θα εμπαινε το πιο μαγικο πλασμα που θα μπορουσε μπορουσα να γνωρισω ποτε και που ο Ντινος θα γινοταν ο φυλακας του για πολλα χρονια και σε πολλες περιπετεις . Εκεινη τη μερα εμαθα τοι θα γινομουν ο μπαμπας του Κωνσταντινου μου .

2 σχόλια:

Stardustia είπε...

να το τελειώσεις το βιβλίο...
ανυπομονώ να το διαβάσω...

όσο για θαύματα

γίνονται συνέχεια και γύρω μας,
απλώς εδώ στην πόλη έχουμε χάσει πια και την υπομονή και την μαγική μας όραση.

ΑΝΑΣΑ είπε...

Σίγουρα γίνονται...


Για όσους δέν πιστεύουν,να κοιτάξουν μέσα στον καθρέφτη να μιλήσουν με τα μάτια τους, και να ρωτήσουν άν υπάρχουν