Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Περι προσευχων

Οπως ειπα θεωρω τον εαυτο μου πιστο . Με την ενοια οτι προσευχομαισε μια δυναμη η οποια θεωρω οτι μου απανταει κιολας με τα σημαδια της καθημερινης ζωης . Τα σημαδια αυτα υπαρχουν και απλα πρεπει να ξερει κανεις να τα δει .
Ομως εχω πολλα χρονια να πω μια παραδοσιακη προσευχη .
Για καθε μια φαση της ζωης μου υπηρχε και ενα τραγουδι που ηταν προσευχη .
Οταν στην εφηβια περναγα δυσκολες στιγμες το "Hey you " των Pink Floyd ηταν η μια .
Οταν ημουν στο πανεπιστημιο μακρια απο την τωρινη μου συζυγο και τοτε κοπελια μου (Θεσσαλονικη - Αθηνα ημασταν τοτε με λιγα λεφτα ακριβα τηλεφωνα και να μας τρωνε τα τραινα και τα κτελ ) ηταν το "Μινορε της αυγης " .
Μετα απο καθε αποτυχημενη εξωσωματικη οταν το παραπονο με επνιγε και δεν ειχα κουραγιο να σηκωσω τα ματια στον ουρανο χωρις να βαλω τα κλαματα προσευχη για μενα ηταν το "Ρε μπαγασα " του Ασημου .
Οταν γεννηθηκε ο γιος μου ηταν το "here comew the sun " των beatles .
Πριν λιγο καιρο γνωρισα εμμεσα μια ομαδα απο ηρωες με Αρχηγο τη μικρη Λυδια και την οικογενεια της .
Απο τη μερα εκεινη προσευχη μου ειναι το "wish you were here " των Pink Floyd . Γιατι οπως λεει και το τραγουδι σε αυτη τη ζωη μας κανουν να ξεχναμε τους αληθηνους ηρωες και τις αξιες για ολα τα χαζα . Και ηρθαν αυτοι οι Φαροι να μου θυμισουν τηναξια της ζωης .
Απο τη μερε που πρωτοδιαβασα το ιστολογιο τους εχουν γινει μερη της ζωης μου . Αγωνιω για τη Λυδια και ελπιζω . Βλεπω ανθρωπους να νοιαζονται . Με την ασφαλεια της αποστασης ναι . Ανωνυμα και απροσωπα ναι . Αλλα τους νοιωθω να αγωνιουν για αυτο τον αγωνα της ζωης .
Και αυτο μου δινει κουραγιο και ελπιδα . Δεν ειμαι μονος , δεν ειμαστε μονοι . Ειμαστε πολλοι απλα σκορπισμενοι . Απο τη μερα που γνωρισα τη Λυδια ειμαι πολυ πιο κοντα στο γιο μου . Απο μωρο ειμαστε πολυ δεμενοι αλλα τωρα τον χαιρομαι και απολαμβανω καθε στιγμη μαζι του περισσοτερο απο οτι πριν . Το να μην το κανω ειναι ασεβεια προς το Θεο , τη Λυδια και την οικογενεια της . Γιατι σε μενα δοθηκαν απλοχερα πολλα αρα δεν εχω δικαιωμα να μην τα απολαμβανω και να αφηνω τα μικρα χαζα να με ριχνουντη στιγμη που εκεινοι δοκιμαζομενοι χαιρονται το τωρα επειδη ξερουν οτι ισως να μην υπαρχει αυριο .
Κοιτα να δεις . Με ολα αυτα μου ηρθε στο μυαλο μια αλλη προσευχη . Το "Να μ' αγαπας " οπως το ειπε ο Παυλος .
Γιαυτο να αγαπαμε τους δικους μας οσο μπορουμε και να μην αφηνουμε τις στιγμες να χανονται . Ποτε δεν ξερουμε ποτε αυτες θα μας τελειωσουν .
Καληνυχτα λυδια και ονειρα γλυκα . Σ'ευχαριστω που μου εδειξες τι εχει αξια και με ξαναεκανες ΑΝθρωπο και Πατερα .

2 σχόλια:

Stardustia είπε...

Ax,βρε sadwolf, πρέπει πράγματι να είσαι γενναιόδωρο και γενναιόκαρδο πλάσμα...
αντιμετώπισες πολλές δυσκολίες κι όμως υπάρχει σταθερή η γνώση σου για την αξία της ζωής και της στιγμής.

Η μικρή ινδιάνα συμπολεμίστρια σού στέλνει σίγουρα την αγάπη και το χαμόγελό της...
και μπορεί κάποτε να τα πείτε κι από κοντά...

lemon είπε...

Εκείνο το σχολιό σου καλέ μου, στο βλογ της Λυδίας, με συγκίνησε πάρα πολύ κι έτσι ήρθα εδώ.
Κι αυτό το ποστ σου σήμερα, πιο πολύ επιβεβαίωσε στα μάτια μου αυτό που είσαι.
Με συγκίνησες για τον τρόπο που γράφεις για τη γυναίκα σου, για τον τρόπο που συμμετείχες στις εξωσωματικές "σας".
Αν μπροστά στα τόσο δύσκολα θέματα υγείας μπορεί κι αυτό να ειπωθεί πρόβλημα, πέρασα τη διαδικασία του να προσπαθείς να κάνεις μωρό, ανεπιτυχώς τελικά. Αντί γι αυτό, ήρθε το διαζύγιο. Γιαυτό με συγκίνησες πολύ που είσαι έτσι.
Να είσαι καλά κι εσύ κι αυτοί που αγαπάς τόσο θερμά.