Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Συννεφιασμενη Κυριακη

Οταν ο Τσιτσανης εγραψε αυτο το τραγουδι μπηκε στο Πανθεον των μεγαλων τραγουδοποιων .
Δεν εγραψε ενα απλο τραγουδι αλλα μια προσευχη . Την προσευχη του ανθρωπου που η μοιρα τον εχει χτυπησει και τον εχει λαβωσει θανασιμα αλλα ακομα στεκεται . Και στεκεται με αξιοπρεπεια και θαρρος . Με τα ματια ψηλα να κοιταει τον ουρανο . Ακομα και οταν αυτος ο ουρανος βρεχει επανω του καταρρακτωδως .
Τις κυριακες τις μισουσα απο παιδι . Πολλα χρονια μεναμε στην επαρχια . Και παντα ειχαμε κοσμο απο την Αθηνα . Κοσμο αγαπημενο που γεμιζε το σπιτι φωνες , φασαρια , μυρωδιες , μουσικες, εικονες , αγαπη και χαρα . Και παντα ολος αυτος ο κοσμος εφευγε την κυριακη . Και γινοταν το βραδυ της κυριακης ενα μελαγχολικο πρελουδιο για μια ακομη μονοτονη εβδομαδα .
Και μετα σαν φοιτητης οταν κατεβαινα στην Αθηνα απο Θεσσαλονικη επρεπε παντα κυριακη να αφησω την αγαπημενη μου , το σπιτι μου και τη γειτονια μου για να γυρισω πισω . Ή οταν η αγαπημενη μου ερχοταν στην Θεσσαλονικη κυριακη επρεπε να γυρισει πισω .
Και σημερα η κυριακη εγινε παλι βαρια . Γιατι σημερα προσπαθω να βρω να γραψω κατι για μια μαμα που σημερα η κορουλα της εχει γενεθλια . Αλλα η μικρη αυτη δεν ειναι πια μαζι μας . Εφυγε προωρα πριν λιγες μερες . Ταλαιπωρημενη αλλα ορθια . Καθηλωμενη στο κρεββατι αλλα με την ψυχη ενος αγγελου να πεταει ελευθερη .
Και αυτη η μαμα που εγω στη θεση της θα ειχα χωθει σε ενα σκοτεινο υπογειο και θα προσπαθουσα να κρυφτω απο θεους και ανθρωπους ηρθε σημερα να μοιραστει μαζι μας τα γενεθλια της μικρης της . Ηρθε αλλη μια μαμα να μουδειξει μια σταση ζωης μεγαλυτερη απο πολλα απο οσα εχω δει . Σε αυτη τη φοβερη μαμα μπορω μονο να υποκλιθω και να στειλω το σεβασμο μου . Γιατι ακομα μια φορα βλεπω την αλλη Ελλαδα . Την απλη Ελλαδα με τους ανθρωπους που μαχονται , ζουν , και πεθαινουν με αξιοπρεπεια και θαρρος . ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ . Μια αρετη που χανεται σε μια εποχη που ολα ξεπουλιουνται .
Κυρια Χρυσουλα μου αν μπορουσα θα πηγαινα εγω εκει που ειναι η Γαρυφαλιτσα σας να σας τη φερω πισω . Δυστυχως ομως δε μπορω . Το  μονο που μπορω ειναι να θυμαμαι . Και οσο μπορω να θυμαμαι θα θυμαμαι το κοριτσακι σας που εφυγε τοσο νωρις . Μπορει να μην τη γνωρισα ποτε αλλα ειναι ενα παιδι και για μενα τα παιδια ειναι οτι πιο ιερο υπαρχει σε αυτον τον κοσμο .
Μαζι σας εγω λοιπον θα τη θυμαμαι για οσο αυτο το ταλαιπωρο μυαλο θα μπορει να θυμαται .  Κα θα της στελνω που και που ενα δακρυ για να μη μας ξεχασει και εκεινη .
Και ενα τραγουδι αφιερωμενο σε ολους εμας που μενουμε πισω με το βαρυ καθηκον να φυλαμε τη μνημη αυτων που εφυγαν . Δεν μπορει να βρεχει παντα . Ακομα και οταν ολα φαινονται λαθος παντα υπαρχει καπου μια παρηγορια .

We walked the narrow path,
beneath the smoking skies.
Sometimes you can barely tell the difference
between darkness and light.
Do you have faith
in what we believe?
The truest test is when we cannot,
when we cannot see.

[SUNG:]
I hear pounding feet in the,
in the streets below, and the,
and the women crying and the,
and the children know that there,
that there's something wrong,
and it's hard to belive that love will prevail.

Oh it won't rain all the time.
The sky won't fall forever.
And though the night seems long,
your tears won't fall forever.

Oh, when I'm lonely,
I lie awake at night
and I wish you were here.
I miss you.
Can you tell me
is there something more to belive in?
Or is this all there is?

In the pounding feet, in the,
In the streets below, and the,
And the window breaks and,
And a woman falls, there's,
There's something wrong, it's,
It's so hard to belive that love will prevail.

Oh it won't rain all the time.
The sky won't fall forever.
And though the night seems long,
your tears won't fall, your tears won't fall, your tears won't fall
forever.

Last night I had a dream.
You came into my room,
you took me into your arms.
Whispering and kissing me,
and telling me to still belive.
But then the emptiness of a burning sea against which we see
our darkest of sadness.

Until I felt safe and warm.
I fell asleep in your arms.
When I awoke I cried again for you were gone.
Oh, can you hear me?

It won't rain all the time.
The sky won't fall forever.
And though the night seems long,
your tears won't fall forever.
It won't rain all the time
The sky won't fall forever.
And though the night seems long,
your tears won't fall, your tears won't fall,
your tears won't fall
forever.


Καληνυχτα Γαρυφαλιτσα . Αυτος ο κοσμος μπορει να μην σε κρατησε πολυ αλλα οι ανθρωποι του σε αγαπησαν και σε αγαπανε πολυ ...

3 σχόλια:

Δακανάλη Μαρία είπε...

Αγαπητε συννεφόλυκε... καλημέρα..
χαίρομαι που απόκτησα έναν φιλικό λύκο...!!!!Γράφεις υπέροχα...θα συνεχίσω την ανάγνωσή σου..Φιλια να είσαι καλά μαζί με την οικογένεια σου!

Δακανάλη Μαρία είπε...

meta apo para poly kairo eipa na jana kano energo to blog moy, kai se anazitisa synnefolyke.... alla eida oti ki esy exeis poly kairo na grapseis mesa edw.... eyxomai na eisai kala!!!

Maria Nefeli D είπε...

PRWTH FORA EDW...DIAVASA TO BLOG SOU AGAPHTE FILE.. OSO MPORW KATALAVA TI AN8RWPOS EISAI KAI APO OTI KATALAVA EISAI ENAS POLY
EUAIS8HTOS AN8RWPOS... GRAFEIS POLY WRAIA.. SYGKINH8IKA KAPOIES FORES POU SE DIAVASA..

AN KAI EXEI POLY KAIRO NA GRAPSEIS EDW ELPIZW NA EINAI OLA KALA..

KALYNHXTA TWRA KAI ELPIZW KAPOIA FORA NA TA 3ANA POUME..

FILIKA MARIA